‘Mama zijn’ betekent …

…  vanaf nu voor altijd ongerust en onzeker zijn

Al sinds de eerste nacht in het ziekenhuis, waarbij ik trouwens hopeloos verloren mijn lieve wederhelft smeekte om toch bij ons te blijven, ben ik geen seconde meer gerust. Taferelen als:
“Oei, ademt ze wel? Ze ligt zo stil?”
*por por*
“Wheeeeeihhh”
“Waarom weent ze nu?”
zijn niet ongewoon. :-)
In de auto zit ik continue te luisteren en in haar Maxi-Cosi te kijken. Ik vind dat ze daar zo samengeperst inzit, ’t is zielig. Nog een voorbeeldje om mijn stelling te staven: Siska heeft de laatste weken stevig wat baby-acne ontwikkeld. Meteen een foto en bij maartmama’s gecheckt of het echt wel acne was. Gelukkig zitten daar heel wat ervaren mama’s die mij vaak geruststellen. En is Tom er ook nog altijd om mijn worst-case scenario’s onder bedwang te houden.
Toch is het onmogelijk om niet onzeker en ongerust te zijn, dat gevoel overvalt mij nu eenmaal regelmatig. Ik ben verantwoordelijk voor een ander mensje haar bestaan, voor eeuwig en altijd.

… een overactief Schuldgevoel creëren

De eerste keer dat hét Schuldgevoel, ja hét verdient zelfs een hoofdletter, van mij overnam was na de eerste nacht thuis, mijn borsten waren zo hard van de stuwing dat dochterlief heel moeilijk kon aanhappen en enorm verdrietig was bij elke voeding. Het werd niet beter, na een week ben ik in tranen uitgebarsten om half 3 ’s nachts wanneer ik ze uit frustratie in Tom zijn armen duwde. Wat voor een moeder geraakt nu gefrustreerd van zo’n klein prutske? Blijkbaar alle moeders. Het is oké!

… de komende vijf jaar gelukkig zijn als je kan eten met twee handen

Al van in het begin heeft ons dochter een sterke neus, ze weet perfect wanneer ik wil beginnen eten. En net op die momenten heeft zij natuurlijk ook een hongertje of nood aan mama. Resultaat: ofwel doe ik een poging te eten met alleen een vork ofwel schrok ik alles op zo’n recordtempo binnen dat ik er mottig van word. Misschien heeft het voordelen voor mijn gewicht, geen tijd hebben om veel te eten. A girl can dream, right?
Dus tenzij op uw werk of wanneer uw kind op logement is eet ge nooit meer rustig, of dat denk ik toch want geen van beide is al voorgevallen. Ik ben wel al een avond weggeweest dat Tom voor haar moest zorgen, ondanks dat ik geen eten moest geven was ik toch niet heel rustig. De hele avond heb ik mijn wederhelft gestalkt: “Hoe is ’t daar? Heeft ze al gegeten? Ging het goed? Huilt ze?” enz. Zo schiet het ook niet op natuurlijk… Om dan ’s avonds thuis te komen en blij te zijn dat den druk van uw borsten kan.

… half verteerde melk in uw decolleté en kak op uw hand krijgen

Willen of niet, ge krijgt gewoon onverwachts een gutske half verteerde melk tussen de borsten of plots, tijdens het verversen van een pamper, een straal explosieve kaka recht op uw hand en ook de helft van de living. Gelukkig ben ik ondertussen geoefend in het net op tijd iets voor mijn dochter haar poep te houden om dat laatste te vermijden.
Behalve half verteerde melk tussen mijn borsten heb ik ook nog verse melk op mijn t-shirt omdat die bij elke maaltijd wild in ’t rond spuit, sorry voor de details maar ’t is gewoon waar. 

… een muilezeltje worden

Ronduit belachelijk is de hoeveelheid rommel dat ik permanent meezeul. Het zal maar eens voorvallen dat er een kleine atoombom ontploft in die pamper met enkele onschuldige slachtoffers genaamd Romper, Broekje en Truitje. Ik wil daar dan niet staan in het midden van een restaurant (want ja, die dingen gebeuren meestal op zulke plaatsen) zonder reserve. Ik ben liever een muilezel dan, ik heb daar vrede mee genomen.

… de vervelendste vragen krijgen en ze uit beleefdheid nog beantwoorden ook

Mensen die mij na een paar dagen al vragen of ze al doorslaapt … Echt?! Wat denkt ge zelf… Natuurlijk is ook de “En, wanneer komt ’t tweede?” ook een populaire. Alsof ik de bevalling al achter mij heb kunnen laten. Niet dus. Ik weet dat mensen dat niet slecht bedoelen maar zo’n vragen zoals de eerste maken mij onzeker, hoort ze dat dan al te kunnen? Baneet. Elk kind op zijn/haar tempo.

… google aanzien als uw beste vriend en ergste vijand

En dit eigenlijk al voor die twee roze streepjes verschijnen. Tegen beter weten in heb ik al eindeloos veel dingen opgezocht, en overal geven ze andere tips/raad/oplossingen. Enorm frustrerend wanneer je onzeker bent en toch zou ik niet weten wat te doen zonder. Gelukkig zijn er heel wat websites waar je betrouwbare info kan terugvinden. Af en toe heb ik gewoon bevestiging nodig om zeker te zijn dat ik niets stoms doe. ;-)

… duizenden foto’s maken om zeker niets te missen #SiskaSpam

Sorry, not sorry voor de Siska-spam die mijn lieve instagram- en facebookvriendjes krijgen. Ze is gewoon schattig dat ik elke dag wil vastleggen. En iedereen blijft toch maar herhalen dat ze zo snel groot worden, awel ik wil voldoende herinneringen! Al heb ik haar eerste lachje wel niet vast gelegd. Ik was namelijk nogal onder den indruk.

…  voor eeuwig verliefd zijn op die twee schone oogskes

Want voor elk moeilijk moment krijg ik minstens twee prachtige, vertederende momenten in de plaats.

Conclusie: ‘mama zijn’ is het mooiste dat er is.