Ondertussen groeit onze kleine broer al meer dan twintig weken, vandaag eigenlijk al eenentwintig, in mama’s buik. Hoog tijd voor een kleine update. Deze zwangerschap verloopt sneller dan de vorige, vermoedelijk zit onze energieke peuter daar voor iets tussen.
Kwaaltjes en andere dingen
Deze zwangerschap valt enorm mee. Door misselijkheid verloor ik enkele kilo’s. Ondertussen heb ik daar geen last meer van en komen de kilo’s weer vlotjes bij.
Slapen is een heel ander verhaal: de gekke dromen zijn ondertussen een beetje gaan liggen, nu houden brandend maagzuur en een volle blaas mij wakker. Daar had ik bij Siska helemaal geen last van op twintig weken.
Ook mijn rug houdt tot hiertoe stand, af en toe eens een steek. Zeker na een wandeling kan ik even rust gebruiken, al probeer ik zoveel mogelijk actief en mobiel te blijven. Het helpt enorm om enkel nog een fiets te hebben wanneer Tom werkt.
Siska als grote zus
Ondanks Siska’s jonge leeftijd betrekken we haar zoveel mogelijk bij de zwangerschap. Zo smeerde ze al vakkundig mijn buik in met de zalige Blooming Belly olie van Attitude. Laat me nog even in de waan dat ik op die manier de striemen kan verminderen, oké?! Lazen we het boek ‘Wat zit er in je buik, mama?’ en ging ze al eens mee naar een controle.
Als we vragen waar de baby nu is dan wijst ze resoluut haar buik aan. “Mijn baby, mijn buik.” Iets zegt mij dat het nog niet helemaal duidelijk is. Zo’n zwangerschap is voor een 2,5-jarige heel abstract. Gelukkig is ze verzot op baby’s en draagt ze grote zorg voor haar poppen.
Verstoppertje spelen op de twintig-weken-echo
Twintig weken zwangerschap betekent ook tijd voor een structurele echo. Afgelopen maandagavond stond onze afspraak bij de gynaecologe gepland. Gelukkig had ik een fijne uitstap met Jessica gepland om de dag vooruit te laten gaan.
Tijdens de controle overliep de gynaecologe telkens wat ze bekeek met nodige uitleg van wat we moesten zien. Het gezicht van onze zoon kon ze moeilijk bekijken. Meneer besloot zijn handen ervoor te houden. Na wat geduw op mijn buik kon ze besluiten dat hij geen hazenlip lijkt te hebben. Maar voor de zekerheid controleert ze dat bij een volgende echo opnieuw. Dat stelt mij gerust, het wordt nog eens nagekeken.
Geen haast
Wanneer ik denk aan alle voorbereidingen die we moeten treffen ben ik er gerust in. We zijn nog maar halfweg en dit is nog de korte helft. Of zoals Tom zegt: “De eerste maand krijgen ze al cadeau.”
Wel begon ik al te tekenen aan het ontwerp van ons geboortekaartje. Net als bij Siska wil ik dat volledig zelf doen. Ik kan niet wachten om het te delen met de wereld. Er ontbreekt nog een naam, geboortedatum en ook het kiezen van meter(s) of peter(s) is nog niet gebeurd. Nu de eerste schopjes voelbaar zijn wordt alles concreter.
Wil je graag even vergelijken? Ook bij Siska gaf ik een update rond deze tijd.
Leave a Comment