Voor sommigen is het al lang geen geheim meer, ik heb echt problemen met mijn mond houden. Kijk, je kan het zien als een mooie eigenschap die eerlijkheid. We kunnen nu met veel poespas onze tweede zwangerschap aankondigen! Voor degene die het niet uit eerste hand te horen krijgen maar via deze post. Voel u vooral niet beledigd, ‘t is niet gemakkelijk om iedereen op enkele weken tijd te zien en te informeren. Ik vind dit een heel fijne manier van aankondigen.
We verwachten kleine broer a.k.a. ‘Streep’ in februari 2019.
Is gezinsuitbreiding wél haalbaar?
Het heeft even geduurd voor we zeker waren over de uitbreiding van ons gezin. Niet omdat Siska een moeilijke baby was of omdat ik helemaal geen baby meer wou. Neen, het was een keuze die gewikt en gewogen werd. Zeker door Tom, hij is de rationele van ons twee en dacht meteen ook praktisch na. “Waar leggen we baby twee te slapen?” – “Wat zijn onze (mijn) carrièreplannen?” – “Hoe pakken we dat financieel aan?” Dat zijn vragen waarover ik amper had nagedacht. Bij mij was het een buikgevoel, ik wou een nieuwe zwangerschap, een vriendje voor Siska en ons gezin compleet maken.
Een nieuwe zwangerschap
Nochtans stond ik niet te springen voor een nieuwe zwangerschap als die ook maar iets zoals de vorige zou zijn. Bij Siska leek mijn lijf niet gemaakt om een kind te dragen en had ik te maken met een lijstje aan kwalen. Waaronder misselijkheid, ook nu stak die snel opnieuw de kop op en ik vermoede het ergste. Gelukkig kan ik deze keer wél langer dan tien minuten rechtop zitten en krijg ik nog iets door mijn keel. Geen tien kilo minder deze keer, helaas.
Een jongen?!
De vraag bij uitstek was natuurlijk “of we een voorkeur hadden”. Tom zei altijd: “Als ik kan kiezen, een dolfijntje dan.” Grappigste thuis enzo. Maar dus neen, wij hadden geen voorkeur. Ik kon aan beide opties voor- en nadelen bedenken. Toch werd ik bij het lezen van de NIPT-resultaten zenuwachtig: “uw baby van het mannelijk geslacht”. Weet ik wel hoe ik een jongen moet opvoeden? Zal dat een grote aanpassing zijn? Bovenal zijn we vooral gelukkig dat uit die test bleek dat ons kind een bijzonder kleine kans had op trisomie 21, 18 of 13. En ik ben blij dat ik nieuwe outfits kan shoppen. Sorry not sorry.
Onze aanpak
Ik kijk ernaar uit om opnieuw jullie mee te nemen doorheen deze zwangerschap. Sinds Siska weet ik ook veel beter waaraan we ons kunnen verwachten en zullen we ook bewuster enkele dingen kiezen of aanpakken. Zo neem ik jullie sowieso nog mee op mijn zoektocht naar groener doorheen de kraamtijd.
Was jouw tweede zwangerschap heel verschillend van de eerste?
Leave a Comment