Meer dan een half jaar borsten

De vroedvrouw legt Siska voor het eerst op mijn buik en ze wriemelde zich, traag maar zeker, richting mijn borsten. De start van een mooi, vermoeiend, af en toe bezorgd, stresserend en tegelijk rustgevend avontuur.

Zes maand, een half jaar. Voor de kinderloze mensen een niet zo speciale tijdsaanduiding maar voor moeders van kleine baby toch een bijzondere mijlpaal. Zwangere ik was ervan overtuigd dat borstvoeding niet evident zou worden, gezien mijn geduld, maar ik wou zes maand borstvoeding geven. Nu zijn we al zeven maand verder, zijn we trost op wat we bereikt hebben en houden we ons nog vast aan de laatste beetjes melk.

Had ik bij de start maar geweten dat … 

• … onze dochter gewoon verdronk in mijn melk, dan was ik waarschijnlijk een heel pak minder gefrustreerd geweest wanneer ze voor de duizendste keer losliet om dan heel boos te worden. (Herhaal twintig keer per voeding.) En dat ik die enorme toeschietreflex niet voor eeuwig ging behouden, dat had misschien ook handig geweest om te weten. Dan had ik mijn overvloed aan melk gekolfd en bewaard.
• … ik sneller had moeten toegeven aan clusteren. Het vastgeroeste idee dat zo’n kleine baby in een bepaald voedingsschema moet zitten is eigenlijk zonde, zoveel moeders twijfelen aan hun productie of hun kunnen omdat het kindje alleen maar lijkt te eten. Het is normaal en als je eraan toegeeft verwen je hem niet, neen! Liefde doet ook groeien en als dat de reden is dat ze bij jou willen zijn… So be it. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik knettergek werd van dat clusteren de eerste dagen, zo’n zeer dat dat deed. Hallo, kloven! Gelukkig waren die kloven van korte duur en kon ik nadien gemakkelijker toegeven. Ook niet altijd ze, soms wou ik ook eens eventjes op mezelf zijn. (Ik ben zo blij dat ik niet midden in de zomer bevallen ben, en dit is één van de redenen.)
• … ik uiteindelijk wel ontdekt heb hoe liggend voeden in z’n werk gaat. Nu lijkt ’t de normaalste zaak van de wereld, toen was het onmogelijk. Ik viel altijd in slaap tijdens die nachtelijke voedingen, ik was ben zooooo moe. En laat mij u zeggen, dan krijgt ge last in uwe nek. Dus ik raad het alle mama’s aan, maar no worries als het niet meteen lukt. Ik had tijdens voedingen altijd het gevoel dat ik een clown was, zo jongleren met mijn dochter.
• … een dubbele kolf bij fulltime werken echt wel een must is, stressen over hoeveel tijd er nog overblijft om volle borst nummer 2 te legen bevordert de productie niet. Ondertussen leerde ik ook meer over gesloten pompsystemen en ben ik ook blij dat ik voor mijn tweede kolf gekozen heb voor dat systeem. Mocht er ooit een baby 2 komen dan kan ik de kolf opnieuw gebruiken zonder schrik van vuile schimmels in mijn motorke te hebben. Over die baby nummer 2 geef ik hier trouwens geen garanties dat die er komt hé, de kans blijft klein! 
• … het geen kwaad kon dat ik kunstvoeding moest geven omdat ik er gewoon niet kwam bij het kolven. No shame! Ik geef toe, ’t blijft balen wanneer ik eens niet aan genoeg melk geraak voor de volgende dag. Maar hé, ik ben ook groot, allee ja … groter, geworden met flesjes. En elke druppel moedermelk is gewoon geweldig. We doen wat we kunnen. En ‘k vind het zo jammer dat er zo’n gedoe is rond flessenvoeding. Geen enkele ouder moet zich verdedigen voor de keuze die ze daarin maken. Borstvoeding is natuurlijk, maar niet voor iedereen. Het zou meer gepromoot mogen worden en men zou consequenter informatie moeten geven maar zie je het niet volledig zitten, dan is het in mijn opinie, onbegonnen werk. Het vraagt wel wat van een moeder.
• … ik zowat twintigduizendmiljoen borstcompressen ging verslijten en ik dus gerust een klein voorraadje had mogen inslaan. Altijd zonder op een zondag.
• … we gewoon kei goed bezig waren en nog steeds zijn. Nadat ik eerder deze maand een stevige buikgriep kreeg, kelderde mijn productie enorm. Nu zit ik aan ronde twee van dat gemene beestje en mijn fabriek was nog niet de vorige crisis doorgekomen. Dus de melk geraakt stilletjes aan op en nu ik werk, is het ook niet eenvoudig om het LLL-advies, wel goede raad natuurlijk, van voldoende aanleggen te volgen. Ik doe mijn best maar het weekend trekt mijn productie echt niet opnieuw op. Ik zei het al, en ik doe dat nog eens: elke druppel moedermelk is echt geweldig.

Dus wat ik jullie vooral wil meegeven: we doen maar wat. Uiteindelijk komt het goed en het feit dat je je zorgen maakt of erover nadenkt bevestigd alleen maar dat je een geweldige ouder bent.