Borstvoeding | als het niet loopt zoals gehoopt

Dat ik helemaal voor borstvoeding ben is geen geheim. Elke zwangere vriendin krijgt van mij de ‘borstvoedingspeptalk‘. Vol vertrouwen ben ik dan ook opnieuw aan dat avontuur begonnen. Deze keer zou ik een langvoedster worden, Odin kon immers altijd live drinken. Onverwachts werd de borstvoeding alles behalve de droomervaring die ik voor ogen had met een frectonomie, lage curve en bezorgdheid.

Het prille begin: de zwangerschap

Tijdens de zwangerschap maakte ik me plots zorgen: ik lekte amper melk. Dit leek niets op mijn eerste zwangerschap, toen droeg ik al kompressen voor de bevalling. Uiteraard zocht en vond ik antwoorden bij Dr. Google: dit hoeft helemaal niet te betekenen dat er te weinig melk voorhanden is. Toch bleef het ergens in m’n achterhoofd spoken.

Borstvoeding met een vliegende start

De eerste keer drinken

Ondanks de plotse komst van Odin, bijna drie weken voor zijn uitgerekende datum, woog hij meer dan geschat en konden we vanaf het eerste moment bij elkaar zijn. Ik wist, dankzij eerdere ervaring, dat voortdurend aanleggen een deel is van het leven met een pasgeborene. Dus deed ik dat.

Meteen na de bevalling werd hij op mij gelegd en mocht hij drinken en dat deed hij. Minder vlot dan zijn zus maar hij deed het wel. Maar het ging moeizaam, ik moest hem voortdurend wakker maken en houden. Zijn aanhap was klein en het vacuüm houden bijna onmogelijk. Uiteraard viel dit binnen de verwachtingen van een vroeg(er) geboren baby. Ik kreeg vooral aanmoedigen en de boodschap om vol te houden.

Slechte aanhap

Na enkele bezoeken van mijn vroedvrouw en verschillende technieken later merkten we geen verbetering op. Zij raadde aan om langs te gaan bij een kinderarts die een verkorte tongriem wil knippen. Op de consultatie ging het knippen vlot. Los van het feit dat moeder bijna zat te huilen aan de bureau van de dokter.

In de weken nadien zagen we amper beterschap, hij dronk nog steeds elke twee uur en zijn curve zakte een beetje verder weg. Dus mijn vroedvrouw zorgde voor een afspraak bij de lactatiekundige van de praktijk. Ze besprak met ons de mogelijkheden.

Een tepelhoedje als hulpmiddel?

Allereerst bekeken we nogmaals de houdingen, waarmee kon ik Odin motiveren een zo groot mogelijke hap te maken. We probeerden een tijdje en ze merkte ook dat hij compleet uitgeteld geraakt na tien minuten drinken.

Ze toonde mij de werking van een tepelhoedje. Als er iets is dat ik onthouden heb van mijn borstvoedingsboek dan is het dat tepelhoedjes vaak geen goed hulpmiddel zijn. Kinderen zouden ermee een foute techniek aanleren en daar was ik enorm bang voor. Ondertussen leerde ik wel dat in sommige gevallen dat net wel zorgt voor het verbeteren van de techniek. Toch zag ik het extra gedoe niet zitten.

Frectonomie

Toen sprak de lactatiekundige over een frectonomie. Een relatief eenvoudige maar dure ingreep waarbij de lipbandjes worden gelaserd. Dit was onze laatste oplossing om zijn drinkgedrag te verbeteren daarmee ook mijn productie en zijn curve. Onze afspraak werd gemaakt voor 30 maart.

Na de behandeling werd er ruimte en tijd gegeven om rustig te skinnen. Odin was duidelijk onder de indruk en lag daarna toch een tijdje te snoozen bij mama. In de weken na de frectonomie moeten er bepaalde ‘oefeningen’ gedaan worden zodat de wonde correct heelt en niet opnieuw te kort aangroeit.

Ook ging ik bijna wekelijks bij Kind & Gezin voor een extra weging. Daarbij kreeg ik enkele keren een positieve opkikker omdat hij toch goed was bijgekomen.

Borstvoeding in combinatie met kunstvoeding

Achteraf gezien kwam de frectonomie voor ons te laat, Odin had al een foute techniek die we hem maar niet afleerden. Daarbij kwam dat zijn curve nog altijd bijzonder laag zat en zelfs afboog.

Met vrouw en macht probeerde ik steevast elke twee uur te voeden, ondanks dat Odin er zelf meer tijd zou tussen laten. Ik had wekkers doorheen de hele dag en was nooit helemaal gerust. Ik had geen vertrouwen meer in m’n eigen moedergevoel.

In het begin werd alles wat Odin bijkreeg gekolfd maar toen ik opnieuw aan het werk ging, in april, viel die combinatie me zwaar. Dus in samenspraak met de vroedvrouw schakelden we over op kunstvoeding als bijvoeding. Toen was Odin zes maand oud en kon ik leven met die aanpassing.

Alle wekkers en opvolgingen ten spijt, Odin bleef met moeite bijkomen en mijn zorgen werden torenhoog ondanks een vrolijke, speelse baby. Ik kon enkel nog aan voedingen en cc’s denken. Hoe langer hoe meer werden voedingsmomenten ‘voor de zekerheid’ vervangen door een flesje kunstvoeding.

En nu?

Helaas liep mijn borstvoedingsavontuur ondertussen volledig af. We tikten af op 8 maand. Toen werden de allerlaatste druppels gedronken en gekoesterd.

Momenteel drinkt Odin nog steeds minstens 3 flessen van 210 ml + zeven schepjes kunstvoeding én eet hij minimaal 2 voedingen van 250 gram volledig op. Hij is een geweldig goede eter maar zijn gewicht blijft laag. Dit wordt nog steeds opgevolgd met onze kinderarts.

Maar wat ik het hardste mis is de troost die moedermelk kan bieden. Wanneer Odin huilt kan iedereen hem troosten maar hij zal nooit meer zo rustig worden als van milk-induced coma’s.

Ik ben ongelofelijk trots op de weg die we samen hebben afgelegd. Odin kreeg minimaal zes maand borstvoeding. Al een chance hebben wij een zalig gemakkelijke baby en smaakt elk flesje hem.