In mijn hoofd speelt al een tijdje het idee om over te schakelen naar een bakfiets en zo van mijn autoverslaving af te geraken. Zowel voor mijn gezondheid als die van Siska. Maar niet alleen het duurzame of gezonde aspect speelde een rol. Ook financieel is een auto dure koop. Dus ik heb wat gezocht en getest, hieronder vind je mijn bevindingen.

De eerste belangrijke vraag die ik mezelf gesteld heb is: “Kies ik voor elektrische trapondersteuning of niet?” Gezien mijn conditie was dat nu eens de gemakkelijkste keuze van allemaal. Mét! Anders zou ik bij ons de straat nog niet kunnen omhoog rijden zonder dat de ambulance moet gebeld worden. Ja, zo slecht is mijn conditie. Maar de astma helpt ook niet echt. Ook was voor mij de framehoogte een belangrijk punt. De naam zegt ’t hé, klein vrouwmens hierzo. Om echt te weten of de maat van de fiets past moest ik zelf erop kunnen rijden. En dus ging ik aan het testen.

Urban Arrow

Allereerst reed ik met de Urban Arrow family van Jessica (Exploring Life). Ze bracht hem op de mooiste zondagochtend van oktober, ik was zo enthousiast dat ik die voormiddag op een recordtempo onze beneden heb gekuist. Na Siska’s dutje waren we klaar voor onze testrit. Samen met Tom, op zijn klassieke fiets, trokken we richting de dijk. Daar voelde ik me net iets veiliger dan in het centrum.

Die eerste momenten vond ik snelheid houden enorm lastig, ik had continue het gevoel dat ik té snel ging om op mijn gemak te zijn maar ik kon precies niet trager fietsen. Voor iemand die altijd een beetje doodgaat bij het fietsen, een geheel nieuwe sensatie. Het angstzweet breekt mij uit bij de eerste bocht, zeker omdat de Urban Arrow best lang is. Toch was ik er bijzonder snel weg mee, na enkele kilometers kon ik steeds beter manoeuvreren tussen wegversmallingen en zot hobbelige fietspaden. Tot ik aan een smalle doorgang op de dijk kom, daar past een bakfiets onmogelijk tussen. Hij had van elk merk kunnen zijn, hoe dan ook: rondrijden geblazen. Gelukkig is dat met de elektrische trapondersteuning een fluitje van een cent. Het was ook totaal niet ver om, shhh. De grootste test is hier vlakbij, een stevig stukje klimmen. Maar voor de UA geen enkele moeite en ik rij vlot naar boven. Ik kan zelfs nog ademen, wat een overwinning.

Babboe

Toch zat ik nog met veel twijfels, één van de grootste was prijs. De grote investering was echt een drempel, dus ging ik nog even verder zoeken naar alternatieven. Als je gaat kijken naar prijs kom je snel uit bij Babboe bakfietsen. Ze hebben een heel interessante prijsklasse en de fietsen zien er naar mijn mening mooier uit. De grootste vraag was bij dit merk vooral: kies ik voor een twee- of driewieler.
De mooiste fiets vond ik de E-curve, al was ik niet zeker over het sturen. Bij de testrit merk ik dat de drie wielen niets voor mij zijn, het sturen verloopt moeizaam en mijn zin om verder te fietsen is snel voorbij. Al ben ik zeker dat je hieraan went. Het merk werd voor mij helaas uitgesloten, ik kon net aan de trappers maar zat compleet verkeerd op de fiets. #shortlife

Riese & Müller

Ondertussen had Tom ook nog een interessante fiets gezien. De E-Cargo bike van Riese & Müller, het pluspunt daaraan is dat deze maar liefst 45km/uur kan ondersteunen. Wat ideaal is wanneer je een auto wil vervangen. Hetgeen mij ontbreekt om met deze fiets te rijden is lef. Daarnaast vond ik de plaatsing van de kinderzitjes niet praktisch ogen, ze staan vastgemaakt op de bodem. Je verliest hierdoor heel wat laadruimte in je bak. En natuurlijk ligt de prijs van deze fiets een flink stuk hoger. Je vind de E-Cargo load touring HS vanaf €6119.

Toen ging ik nog meer aan het twijfelen, is een bakfiets nuttig? Groeien ze daar niet te snel uit en hoe zit het met parkeren? De mogelijkheid om mijn auto te behouden en een extra gewone fiets aan te kopen met kinderzitje kwam ook naar boven. We reden naar Decathlon om het eens uit te testen. Daar zat ik dan, op een gewone elektrische fiets, twijfelend over wat we nu zouden doen. Even over en weer geargumenteerd met mijn lieve wederhelft besluiten we dat we er nog een nachtje over zullen slapen. In mijn hart was ik eigenlijk al maanden verkocht aan de Urban Arrow.

De uiteindelijke bakfiets

Uiteindelijk valt de beslissing, de auto gaat écht weg. Gewoon cold turkey afkicken, zeker?! Zondagavond krijg ik het eerste bod voor mijn auto en drie dagen later kwamen ze hem ophalen, ik moet mij dus al haasten om niet overal wandelend naartoe te moeten. Gelukkig kon ik heel snel terecht bij Ibike in Antwerpen. Amper 24u later mag ik de bakfiets oppikken. Volledig opgeladen geleverd met deskundige uitleg van Tim. Helemaal klaar om de wind te trotseren, want wat een moment om te beginnen fietsen. Stormweer, anyone?

Ondertussen staat er net iets meer dan 40 km op de teller en ben ik zo gelukkig wanneer ik Siska heel de rit hoor lachen en zie wijzen naar alles en iedereen. Hier gaan we plezier aan beleven! Al vermoed ik dat de lente en zomer toch mijn voorkeur krijgen.