NOG 5! *Loopt gillend een blokje rond het huis!* Dit volledig mentaal want fysiek totaal onmogelijk. Ik geef toe dat’k stilaan toch een beetje schrik krijg bij het idee dat het bijna tijd is om te bevallen. :-)
Hier gaat alles rustig zijn gangetje, qua voorbereidingen zijn we bijna rond. Ik heb mijn voorraad voedingskledij ingeslagen en ook dochter haar eerste kleertjes liggen klaar in de kast. Nu moet ik daar nog een ‘vluchtkoffer’ van maken. Voor als ’t zo ver is! Maar dat blijf ik een beetje uitstellen, niet omdat ik niet wil dat het er snel is maar eerder omdat ik de energie echt niet kan vinden. Voor gelijk wat te doen eigenlijk. Ik heb zo’n klein vermoeden dat ’t iets te zien heeft met de hoeveelheid nachtrust die ik nog bijeen kan sprokkelen. Als ik nog één keer ergens hoor dat’k nu slaap moet inhalen voor de komende jaren ga ik moorden plegen. Degenen die dat verkondigen hebben sowieso nooit geprobeerd met bekkeninstabiliteit een comfortabele slaaphouding te vinden die langer dan vijf minuten aan te houden is of zich om te draaien op de andere zij.
Dat brengt mij bij mijn gigantische ton. Ondertussen voel ik mij in elke broek in ’t nauw gedreven en wil ik liefst van al gewoon de hele dag in mijn nachtkleedjes vertoeven. Maar als ik dan de deur moet opendoen voor de postbode die pakketje nummer 1001 brengt, da’s ook geen zicht hé. Dus, zo nu en dan draag ik toch nog echte kledij.
Ondertussen zijn de ziektekiemen hier ook al in huis binnengedrongen en heeft manlief zijn portie al gehad en is het uiteraard nu mijn toer. Snotvodden overal en een kop die tienduizend kilo weegt. Yep, dat helpt ook echt heel goed om energie te vinden.
Soit, voorlopig heb ik weer eventjes genoeg kunnen klagen. En wil ik toch nog eventjes melden dat ik geniet van dit klein monster haar gewriemel en gewroet in mijn buik maar ondanks de angst voor het onbekende, LAAT DIE BEVALLING MAAR KOMEN! ;-)
Veel liefs!
knap kleine juf