NOG 8 WEKEN! Of ja, in theorie hé. Echt, ik kan niet uitdrukken hoe ongeduldig ik ben. Maar de meesten die mij kennen weten wel hoe ik ben. En ongeduld is nu eenmaal mijn middle name. Als ik die moest gehad hebben op z’n minst.
Afgelopen maandag was de allereerste informatie-avond, de vroedvrouw bleef het elke keer een cursus noemen. En ik zei voor ’t lachen tegen Tom: ‘Ze doet alsof we er examen van gaan krijgen.’ Waarna ik me realiseerde dat bevallen op zich ook wel kan tellen als examen neem ik aan. Korte pauze voor paniek. Die moet er echt uit ofwat?! Maar om even terug te komen op de vroedvrouw, een braaf mens maar jongens, vermoeiend! Ze probeert het leuk te houden, en geeft correcte info, maar ik vind haar toch wat apart. Vanavond nog zo’n rondje.
Verder heb ik deze week ongeloofelijk veel rugpijn gehad maar kon ik het mij toch niet laten om de kinderkamer te poetsen. Dat maakte mij nu eens zo gelukkig… Ja, kuisen, ja, met nat hé! Ik zorgde ervoor dat mijn Poäng en het bedje ook in elkaar stonden en ’s avonds mocht mijn wederhelft de lamp omhooghangen.
Ook hadden we nog eens een avondje uit gepland op vrijdag, oh daar keek ik de hele week naar uit. Dus helemaal opgetut naar ’t restaurant en daar viel ons eten een beetje tegen maar ik was toch blij dat we eens buiten zijn geweest en eens met ons tweetjes een gezellige avond ervan hebben gemaakt.
Tot slot hebben we dit weekend een groot taakje van onze to-do kunnen schrappen: het doopsuiker! Of zeg je geboortesuiker? :-) Zowel meter als peter kwamen handen uit de mouwen steken om doosjes te vouwen, strikjes te maken en snoepgoed te verdelen. Hard werken, waarna ik verging van de rugpijn, maar oh zo gelukkig dat het af is.
Veel liefs,
Tessa
Leave a Comment