Week 27
De start van de week ging enorm moeizaam, nadat mijn auto het had opgegeven, een dode batterij… Niet zo gek als je weet dat de langste autorit in maanden naar de winkel hier 2 km verderop was. Ik heb namenlijk een fantastische chauffeur die mij overal naartoe gebracht heeft. Bracht Tom mij dus maar weer naar het werk. Dankjewel liefste man van mij.
Maar om dus terug te komen op die moeizame start, na vier uur rechtop zitten wou mijn rug helemaal niet meer mee en had ik een harde buik om u tegen te zeggen. Dus besloot ik dat het echt niet meer ging en ik dus naar huis moest gaan platliggen. Iets makkelijker gezegd dan gedaan want aangezien manlief mij naar het werk had gebracht moest ik dus zelf zien thuis te geraken. Na wat omwegen heeft een vriendin mij thuis gekregen en ben ik languit in de zetel gaan liggen met een zalig kersenpitkussentje. Die dingen zijn nu toch echt geweldig, op elk moment in iemands leven!
Vervolgens dus bezoekje bij meneer doktoor. Er zou iets moeten bestaan zoals een abonnement voor doktersbezoeken, jammer maar helaas, hij wimpelde het idee af. What a shame. Na ook het vaccin tegen kinkhoest te geven, waar ik trouwens nog steeds een stramme arm van heb, schreef hij mij weer wat rust voor.
En nu we het toch over dokters hebben, onverwachts had ik mijn eerste afspraak bij de kinesiste, zij gaf mij een enorm pijnlijke oefening en een boek met tips en informatie rond bekkenpijn mee. ‘Als de oefening moeilijk gaat kan je je partner om hulp vragen.’ Ja-haaa, die laatste begreep niet helemaal waarom en hoe hij kon helpen maar deed het toch. Ik denk dat hij de denkbeeldige mep die ik hem verkocht kon voelen. Muhaha.
En Wifi bracht ook nog wat tijd door op Music for Life met Linde Merckpoel, ’t beest was zijn weg kwijt, ja die volle 500 m wandelen was blijkbaar heel verwarrend. Hij was gevolgd toen we op vrijdagavond een kijkje gingen nemen bij Gunther D en toen het te druk werd bleef hij staan. Waarna wij hem niet meer vonden toen we terug naar huis gingen. ’s Ochtends kreeg ik telefoon: ‘We hebben uw kat gevonden.’ en zag ik ook onze kat verschijnen op de instagram van StuBru.
Week 28
Eventjes langs de materniteit geweest om die harde buiken te laten controleren, en in rust waren ze er niet en baarmoederhals was niet verkocht, goed nieuws! Dochterlief was wel heel enthousiast aan de monitor. Getrappel tot en met.
En we kunnen nog een belangrijke to-do van onze lijst schrappen want we hebben een naam gekozen! Maar die blijft nog geheim tot de geboorte.
Tot slot was er deze week ook nog wat kerstfeestjes te vieren, ik was echt bekaf maar die familiemomenten vind ik toch extra geweldig op dit moment. Ik kreeg ook nog een mooi bedeltje voor m’n armband van Tom. Het enige wat deze Kerst ontbrak was een glaasje bubbels, maar daar kan ik wel mee leven ;-)
Week 29
Mijn volgende afspraak bij de kiné verliep ook best pijnlijk, maar volgens haar was dit volledig normaal. Wat ik wel geweldig vind is die zalige warmtelamp! Even better dan kersenpitjes!
En we hadden ook weer een check-up bij de gyneacoloog, die keurde mevrouw weer goed tot volgende maand. 1440 gram weegt de jongedame ongeveer, lag met haar hoofdje naar beneden, ideaal om te bevallen. Naar ’t schijnt. Ondertussen ben ik ook de afgevallen 10 kg alweer bijgekomen. Ik heb echt wel meer goesting op chocolade en andere rommel! Verder blijf ik tot aan de bevalling thuis, stomme bekken… Ter afsluiting kregen we nog een mooie, nu ja, eigenlijk gewoon wazige foto.
Verder is er op kinderkamergebied ook al heel wat gevorderd en heeft Tom zelfs de kleuren gekozen. Turkse Steen en Ivoorbeige, sounds fancy right?!
Week 30
Maandag vierde ik mijn 24ste verjaardag door een 3D echo te laten maken bij Precho in Berchem. Enorm toffe madam en ze neemt rustig haar tijd. We hadden een beetje ‘pech’ dat ons meisje al wat groot is en met haar hoofd teg
en de baarmoederwand lag. Waardoor er daar wat weinig vocht tussen de wand en het voorhoofdje zat. Toch heeft ze er het beste van gemaakt met het onderstaande resultaat. En neen, ik heet niet stiekem Kelly, foutje van de vriendelijke dame bij Precho.
Maar het allertofste op mijn verjaardag was de schommelstoel die ik van mijn ventje gekregen heb. Ik was enorme fan van zo’n klassieke, ouderwetse versie. Maar eigenlijk zit die POÄNG van de Ikea zoveel beter!
Tot zover dus de afgelopen weken, mijn post-frequentie lijkt er maar niet op te beteren. Ik doe zo hard mijn best hoor… Ahum.
Veel liefs!
Leave a Comment